گهی زین به پشت و گهی پشت به زین !
به حکایت آمده، آنچه که می آرم کنون
عمرولیث را جنگی بود، با ده هزاران از قشون
با عظیمی از به خیل، آذوقه بردند بهر جنگ
که قضا آمد براو، افتاد به دشمن دربه چنگ
دراسارت بود که شب، نا دیده چیزی او بدید
گربه ای با دیگی دید، آمد درآنجا آن پدید !
گربه درحال فرار، دیگ را به گردن داشت زِ بار
در شگفت شد زاین پدید، پرسید چسان آمد به کار ؟!
حاضران گفتند به او، دیگ خوراکی بهر شام
که برایت آورند، افتاد درآن گربه به دام !
گربۀ بیچاره رفت، سرکرد درآن دیگ غذا
تا ازآن نوشی کند، آن نوش براو گشت این عزا !
چون دهن کرد دربه دیگ، سوخت و کشید زآن سر برون
دیدی دیگ با دسته اش، گردن گربه بود کنون !
که بنالید عمرو به دل، دی با همه خیل وسوار
رفت به راحت آن زِ دست، امروز چسان آمد به بار ؟!
نه از آن خیل گران، آذوقه را داشتند به بار
نه که شامی این چنین، دربار گربه وآن به زار !
جز چنین نیست روزگار، گاهی به کام است گه به دام
وآی به حال آن کسی، آخر بد آرد او زِ نام !
یا حسین